این کپک ها می توانند مایکوتوکسین ها را در انواع مواد غذایی از جمله غلات، میوه های خشک، دانه ها و ادویه ها تولید کنند. رشد این گونه کپک ها می تواند قبل و یا پس از برداشت محصول، طی نگهداری و انبار نمودن مواد غذایی در شرایط گرم و مرطوب  صورت بگیرد. متاسفانه بیشتر مایکوتوکسین ها بسیار پایدار هستند و طی فرایندهای تولید غذا، انجماد و پختن از بین نمی روند.

تا کنون بیش از چند صد مایکوتوکسین شناسایی شده اند که از جمله مایکوتوکسین‌های خطرناک برای سلامت انسان و سایر موجودات زنده می توان به آفلاتوکسین ها، اکراتوکسین A، پاتولین، فومانایزین ها، زیرالنون، دی اکسی نیوالنول/ نیوالنول اشاره نمود. مصرف مایکوتوکسین ها توسط انسان می تواند به طور مستقیم از طریق مواد غذایی آلوده به مایکوتوکسین و یا غیر مستقیم از طریق مصرف فراورده های حیوانات در معرض مایکوتوکسین ها (مانند شیر گاو) صورت بگیرد.